به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از دویچه‌وله، از نظر کولم تویبین، نویسندگی «مانند موسیقی می‌ماند، از این نظر که بر پایه ملودی و بر پایه ریتم ساخته شده است».
او در مصاحبه‌ای گفت پیش از اینکه خوانندگان از هوش خود در فعل‌وانفعال با یک کتاب استفاده کنند، باید انگیزه‌ای عمیق‌تر آن‌ها را وادار به ورق زدن کتاب کند، انگار که دارند ریتمی را دنبال می‌کنند.
کولم تویبین که در سال ۱۹۵۵ در جنوب شرقی ایرلند به دنیا آمد یکی از شناخته‌شده‌ترین نویسندگان انگلیسی تاریخ است. او در ایرلند و آمریکا زندگی می‌کند و در دانشگاه کلمبیا در نیویورک درس می‌دهد.
رمان‌ها، مقاله‌ها و نمایشنامه‌های او به شهرت عظیمی دست پیدا کرده‌اند. چهار عنوان از آثار او تا به حال به لیست نهایی دریافت جایزه بوکر رسیده‌اند. معروف‌ترین رمان او تا امروز «بروکلین» بوده که سال ۲۰۱۵ با اقتباس از آن یک فیلم سینمایی ساخته شد و نامزدی دریافت جایزه اسکار را برای سیرشه رونان بازیگر اصلی آن به ارمغان آورد. نیک هورنبی فیلمنامه این داستان تاثیرگذار درباره دختر جوانی را نوشت که از سختی‌های اقتصادی ایرلند فرار می‌کند تا یک زندگی تازه در نیویورک بسازد.
بخش بزرگی از نوشته‌های تویبین اتوبیوگرافیکی هستند. مثلاً رمان سال ۲۰۱۴ «نورا وبستر» داستانی از مادر خود تویبین است. ماجرای کتاب در شهر کوچک انیسکورتی واقع در ساحل جنوب شرقی شهرستان وکسفورد ایرلند به وقوع می‌پیوندد، درست جایی که تویبین در آن به دنیا آمد. مانند شخصیت اول داستان، مادر تویبین هم همسرش را از دست داد و مانند پسر شخصیت اول داستان، این نویسنده پس از مرگ پدر خود دچار لکنت زبان شد.
چهره‌های نوشته‌های تویبین بیشتر شهرستانی و ساده هستند اما او آن‌ها را با بینشی خاص و ظریف به تصویر می‌کشد. او بیشتر از همه در به تصویر کشیدن شخصیت‌های زن موفقیت داشته است.
او می‌گوید: «زنان من را بزرگ کردند. بنابراین هر چیزی که می‌گفتند برایم حیرت‌انگیز بود.»
به همین ترتیب بود که رابطه پیچیده بین مادرها و پسرها تبدیل به یکی از موتیف‌های اصلی آثار او شد. پسرهای رمان‌ها و همچنین مجموعه داستان‌های کوتاه «مادرها و پسرها» محصول سال ۲۰۰۹ نه تنها در رابطه‌شان با مادرهای‌شان به مشکل برمی‌خورند، بلکه چالش‌هایی نمادین هم با نهادهای مادرگونه از جمله خود ایرلند و کلیسای کاتولیک دارند. بسیاری از نوشته‌های او درباره شورش و فرار کردن از محدودیت‌های احساسی و اجتماعی هستند. او همچنین یکی از حامیان حقوق برابر اجتماعی برای تمام افراد است.
تویبین در پاسخ به این سوال که چرا ایرلند با وجود اینکه تنها کمتر از ۵ میلیون نفر ساکن دارد توانسته چنین تعداد زیادی از نویسندگان بزرگ از جمله جیمز جویس، ساموئل بکت، جورج برنارد شاو و شیموس هنی را به جهان عرضه کن، پاسخی رک داشت.
وی گفت: تنها راه خروج از فقر، آموزش و یادگیری بود. و تنها راه یادگیری هم کسب سواد بود. بنابراین سواد به نحوی تبدیل به وسواس خانواده‌های فقیر شد. کتاب، کتاب‌خوانی و نویسندگی.
نظر شما